Στις 8 Δεκεμβρίου 2010 η Google εγκαινίασε τη λειτουργία του Chrome Web Store. Πρόκειται για μία υπηρεσία, αντίστοιχη του Apple Store, όπου οι χρήστες του Google Chrome Browser μπορούν να προμηθεύονται εφαρμογές, επεκτάσεις, παιχνίδια και διαφόρων ειδών προγράμματα. Πολλά προγράμματα παρέχονται δωρεάν, ενώ άλλα απαιτούν ένα μικρό αντίτιμο, συχνά της τάξης του 1,5€. Η κίνηση αυτή έρχεται από τη Google λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του λειτουργικού της Chrome OS και λίγες μέρες μετά την παρουσίαση του πρωτότυπου CR-48. Με το Web Store γίνεται περισσότερο αντιληπτό το σχέδιο της Google για το επερχόμενο λειτουργικό σύστημα Chrome OS.
Δοκιμάζοντας μερικές από τις δωρεάν εφαρμογές του Web Store γίνεται εμφανής ο τρόπος με τον οποίο ο browser συμπεριφέρεται σαν ένα λειτουργικό σύστημα. Παιχνίδια, εφαρμογές γραφείου, εφαρμογές επεξεργασίας ήχου, κλπ λειτουργούν σαν να πρόκειται για τυπικές εφαρμογές του λειτουργικού μας συστήματος. Η δε εγκατάστασή τους γίνεται στην κυριολεξία με ένα κλικ, χωρίς Wizards και άλλες πολύπλοκες ή “εύκολες” διαδικασίες. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει καμία διαδικασία πέραν του απλού κλικ πάνω στο κουμπί Install της επιθυμητής εφαρμογής. Το ίδιο εύκολα γίνεται και η απεγκατάσταση. Επιπλέον, μέσω του Web Store είναι δυνατή η εγκατάσταση επεκτάσεων και θεμάτων του Chrome Browser.
Τα καλά όμως δεν σταματούν εδώ. Οι εφαρμογές τρέχουν σε όλα τα λειτουργικά συστήματα μέσω του Chrome. Η ίδια εφαρμογή θα εκτελεστεί χωρίς καμία διαφορά σε ένα σύστημα με Windows, Linux ή Mac. αυτό δηλαδή που δεν πέτυχε η Sun με το Java SDK, το καταφέρνει σήμερα η Google με μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Ένα ακόμα αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ότι μέσω της ενσωματωμένης λειτουργίας συγχρονισμού του Chrome οι εφαρμογές που εγκαταστάθηκαν σε έναν υπολογιστή, αυτόματα εγκαταστάθηκαν και στους υπόλοιπους υπολογιστές που είχαμε συνδέσει με τον ίδιο λογαριασμό. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι αν εγκαταστήσω μία εφαρμογή στον σταθερό υπολογιστή μου, τότε όταν ανοίξω το laptop μου αυτόματα θα εγκατασταθεί η ίδια εφαρμογή και σε αυτό. Δηλαδή, η ουσία του cloud computing σε πλήρη εφαρμογή!
Κάτι που σίγουρα θα ενοχλήσει τους φίλους του ελεύθερου λογισμικού είναι τα απανωτά EULA (End User License Agreement) που καλείται να αποδεχθεί με κάθε εγκατάσταση εφαρμογής. Αυτά δεν ανήκουν στη Google αλλά στην εκάστοτε εταιρία που παρέχει την κάθε εφαρμογή. Συνεπώς, κάθε EULA είναι διαφορετικό και ο συνεπής χρήστης θα πρέπει να διαβάσει ολόκληρα κατεβατά, ώστε να γνωρίζει σε τι πράγμα συμφωνεί πατώντας στο πλήκτρο “I Accept the License Agreement”. Η κάθε EULA μπορεί να περιέχει διάφορους όρους, όπως πχ τη χρήση των προσωπικών στοιχείων του χρήστη για σκοπούς προώθησης προϊόντων ή στατιστικές αναλύσεις τμημάτων marketing. Δηλαδή, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων όποιος αποφασίσει να χρησιμοποιήσει εκτενώς το Web Store θα πρέπει να ξεχάσει έννοιες όπως “Ελεύθερο Λογισμικό” και να μπει στη λογική του “Τσάμπα Λογισμικό” ή “Φτηνό Λογισμικό”. Για όσους έχουν επιλέξει συνειδητά το ελεύθερο λογισμικό, αυτό αποτελεί ένα μείζον πρόβλημα και δύσκολα θα πεισθούν να υιοθετήσουν τη λογική του Web Store της Google. Ωστόσο, τα λιγότερο “ανήσυχα πνεύματα” δύσκολα θα αντισταθούν στον πειρασμό της ευκολίας και της απλότητας που αδιαμφισβήτητα προσφέρει το Chrome Web Store της Google.
